Του Λεωνιδα Στεργιου / Lstergiou@kathimerini.gr
«Μόλις είχαμε ολοκληρώσει την πρώτη διαδικασία σύστασης μιας ΕΠΕ στην Αθήνα και φεύγαμε από το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο. Τότε χτυπάει το τηλέφωνο. Στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν ο συνάδελφος στη Δανία, ο οποίος είχε σχεδόν ολοκληρώσει τη σύσταση αντίστοιχης εταιρείας. Ο,τι έκανε αυτός σε μία μέρα με μηδενικό κόστος, σε εμάς πήρε σχεδόν ένα μήνα και 4.187 ευρώ». Αυτή είναι μία χαρακτηριστική περίπτωση που έζησαν τα στελέχη της Παγκόσμιας Τράπεζας, τα οποία είχαν επισκεφθεί την Ελλάδα προκειμένου να αξιολογήσουν το επιχειρηματικό κλίμα στη χώρα μας και τελικά να το υποβιβάσουν κατά 12 θέσεις. H Ελλάδα κατρακύλησε στην 109η θέση, δηλαδή χαμηλότερα από το Μπανγκλαντές.
Πώς έγινε η αξιολόγηση αυτή; Το πρώτο βήμα της αξιολόγησης περιλαμβάνει προσωπικές συνεντεύξεις των στελεχών της Παγκόσμιας Τράπεζας με Ελληνες επιχειρηματίες, ορκωτούς ελεγκτές, δικηγόρους κ.λπ. Για την τελευταία αξιολόγηση πραγματοποιήθηκαν 58 συνεντεύξεις. Το δεύτερο βήμα προβλέπει να «ζήσουν» από κοντά κάποιες χαρακτηριστικές διαδικασίες του επιχειρείν, όπως η σύσταση ή το κλείσιμο μιας επιχειρήσεις, η λήψη μιας άδειας από την πολεοδομία, η εξαγωγή ενός κοντέινερ κ.λπ.
Οι αναφορές των στελεχών της Παγκόσμιας Τράπεζας περιγράφουν κωμικοτραγικές καταστάσεις. Μία από αυτές αφορούσε τη σύσταση μιας ΕΠΕ στην Αθήνα με εταιρικό κεφάλαιο 245.800 ευρώ. Το «τεστ» προβλέπει ότι σε κάθε χώρα ιδρύεται μία ΕΠΕ με αρχικό κεφάλαιο 10 φορές μεγαλύτερο του κατά κεφαλήν εισοδήματος, προκειμένου τα αποτελέσματα της αξιολόγησης να είναι συγκρίσιμα. Στην Ελλάδα, θεωρητικά απαιτούνται 10 διαδικασίες και 19 ημέρες. Στην πράξη απαιτούνται 15 διαδικασίες και περίπου ένας μήνας. Η αιτία της απόκλισης βρίσκεται στο εξής: θεωρητικά, πέντε από τις διαδικασίες μπορούν να γίνουν ταυτόχρονα ή εντός της ίδιας ημέρας. Στην πράξη αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο, διότι μόλις τελειώσεις από μία υπηρεσία, η επόμενη έχει... κλείσει (λόγω ωραρίου).
Ετσι, χρειάσθηκαν 21 εργάσιμες ημέρες εντατικής προσπάθειας. Το κόστος (έξοδα σύστασης κ.λπ.) ανήλθε σε 4.187 ευρώ. Στη Δανία η σύσταση μιας αντίστοιχης ΕΠΕ δεν κόστισε τίποτα. Στη Γαλλία κόστισε μόλις 293 ευρώ, στην Ιταλία 1.039 ευρώ και στην Τουρκία 1.100 ευρώ και μόλις 6 μέρες.
Τα στελέχη της Παγκόσμιας Τράπεζας αναφέρουν στην αξιολόγησή τους ότι η δυσκολία και το κόστος σύστασης επιχειρήσεων συμβάλλουν στην αύξηση της παραοικονομίας και στην ύπαρξη πολλών μικρών και «παράνομων» επιχειρήσεων. Επίσης, δημιουργείται πρόβλημα στην αύξηση της απασχόλησης.
Σε αντίθεση με την Ελλάδα, η Πορτογαλία εγκαινίασε το 2007 τη διαδικασία της «μιας στάσης» (One Stop Shop) με αποτέλεσμα να μειωθούν οι μέρες σύστασης μιας επιχείρησης από 54 σε 5. Αποτέλεσμα; Το 2008 αυξήθηκαν οι νέες επιχειρήσεις και, κατά συνέπεια, οι νέες θέσεις εργασίας, κατά 60% σε σχέση με το 2006.
Και η Αίγυπτος προχώρησε σε μείωση του ελάχιστου κεφαλαίου κατά 30% το 2007 και η Μαλαισία μείωσε τα έξοδα σύστασης το 2008 με αποτέλεσμα να αυξηθούν οι νέες επιχειρήσεις κατά 16% το 2009.
«Λουκέτα»Οσο δύσκολο είναι να ανοίξεις μια επιχείρηση στην Ελλάδα, πιο δύσκολο είναι να την κλείσεις. Για να βάλεις «λουκέτο» στην Ελλάδα, χρειάζεσαι δύο χρόνια, ενώ η πιθανότητα να πετύχει το σχέδιο αναδιάρθρωσης ή να πάρουν πίσω τα χρήματα οι πιστωτές είναι 43%. Στην Ιαπωνία, η πιθανότητα είναι 92,7% και στο Βέλγιο 87,6%.
Το γεγονός αυτό δυσκολεύει τη χρηματοδότηση των επιχειρήσεων στην Ελλάδα και «κόβει» πόντους από την πιστοληπτική τους ικανότητα. Διότι μία τράπεζα δανείζει πιο εύκολα -έστω και με ρίσκο- όταν γνωρίζει ότι σε περίπτωση πτώχευσης, οι διαδικασίες θα κινηθούν ταχύτατα, η εκκαθάριση θα ολοκληρωθεί με το χαμηλότερο κόστος, ώστε να απομείνουν περιουσιακά στοιχεία για να διεκδικήσει. Επίσης, δανείζει πιο εύκολα όταν γνωρίζει ότι υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες να ορθοποδήσει μια προβληματική επιχείρηση.
Πηγή: Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου